வகுப்பு அறை முழுவதும் ஒரு கணம் அமைதி நிலவியது. எல்லா குழந்தைகளும் தங்கள் முன் இருக்கும் சாக்லேட்டை திகைப்போடு பார்க்கலாயினர். சாக்லேட்டை சாப்பிட வேண்டிய ஆர்வம் அதிகரித்துக் கொண்டே வந்தது; அவர்களால் அதைக் கட்டுப்படுத்தவும் முடியவில்லை; மிகவும் கஷ்டப்பட்டார்கள்.
10 நிமிடங்கள் கழிந்ததும், ஆசிரியர் வகுப்பின் உள்ளே நுழைந்தார். இருக்கும் நிலைமையை ஆய்வு செய்தார்; ஒன்றைக் கண்டு பிடித்தார். ஒட்டு மொத்த வகுப்பில், 7 குழந்தைகள் மட்டுமே சாக்லேட்டை சாப்பிடாமல் அப்படியே வைத்து இருந்தார்கள் மற்ற குழந்தைகள் அனைவரும் சாக்லேட்டை சாப்பிட்டு முடித்த பின், அதன் நிறங்கள் பற்றியும், சுவை பற்றியும் பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.
ஆசிரியர் தனது டைரியில் ரகசியமாக அந்த 7 குழந்தைகள் பெயர்களைக் குறித்துக் கொண்டார். பிறகு பாடம் நடத்த ஆரம்பித்தார். அந்த ஆசிரியரின் பெயர்,“வால்டர் மிச்சேல் (Walter Mishchel)”. சில ஆண்டுகள் கழிந்தன; வால்டர் தனது டைரியைத் திறந்து 7 குழந்தைகள் பெயரையும் எடுத்துக் கொண்டார்; அவர்கள் தத்தம் துறையில் நல்லதொரு வெற்றியைப் பெற்றிருந்தார்கள்.
அதே போல், அந்த வகுப்பின் மீதி மாணவர்கள் பற்றியும் விசாரித்தார்; அதில் பெரும்பாலோர் ஒரு எளிமையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்; இன்னும் சிலர் மிகுந்த கஷ்டத்தில் பொருளாதார, சமூக சூழல்களில் சிக்கி தவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
வால்டரின் ஆராய்ச்சி, அவரை ஒரு வாக்கியத்துக்கு முடிவாக இட்டுச் சென்றது; அது என்னவெனில் –
“வெறும் 10 நிமிடங்களுக்குக் கூட பொறுமையாக இருக்க முடியாத ஒரு மனிதனால், ஒரு போதும் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் காண முடியாது”.
இந்த ஆராய்ச்சி, உலகளாவிய விதத்தில் பெரும் புகழைப் பெற்றது; அதனை, “மார்ஷ் மால்லோவ் கோட்பாடு (Marsh Mallow Theory) “ என்று அழைத்தார்கள். ஆசிரியர் வால்டர், அந்தக் குழந்தைகளுக்கு கொடுத்த சாக்லேட்டின் பெயர் “மார்ஷ் மால்லோவ்”.
இந்தக் கோட்பாட்டின் அடிப்படையில், எப்போதும் உலகத்தில் உள்ள பெரும்பாலான, வெற்றிகரமான சாதனையாளர் எல்லாம், உருவாக்கப்படுவது “பொறுமை” யின் மூலமே; அத்துடன் வேறு பல குணங்களும் சேர்ந்திடும். ஒரு மனிதனது சகிப்புத்தன்மையை பொறுமை அதிகரிக்கச் செய்து விடுவதால், எவ்வளவு கடுமையான சூழ்நிலைகளிலும் அவர் துவண்டு போக மாட்டார்; தொடர்ந்து உத்வேகத்தில் இருப்பார்; ஒரு வெற்றிகரமான மனிதராக ஆகிவிடுவார்.
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக